پوشش های مقاوم حریق

عایق سازی اجزا:

عمدتا ستون ها و تیرهای اصلی جهت عایق سازی قابهای سازه ای مورد تقویت قرار می گیرند. سطوح دیوارها، سقف و کف از دیگر موارد در مقاوم سازی غیرعامل در مقابل حریق می باشند که در موارد خاصی مورد عایق سازی قرار می گیرند.

انواع پوشش های مقاوم حریق موجود در دنیا جهت محافظت ساختمان ها

1. مواد پاششی با خواص معدنی

پوشش های ضد حریق با خواص معدنی به دو نوع تر و خشک تقسیم می شوند. این پوشش ها که دارای سنگدانه های منبسط شده نظیر پرلیت و ورمیکولیت؛ چسباننده های هیدرولیک نظیر گچ و سیمان و یک عامل کفزا می باشند.

این پوشش ها به دلیل اطمینان از صحت عملکرد و دقت اجرا از رنگ ها و بوردها رایج تر است همچنین نسبت به دو پوشش دیگر  از خواص مقاومتی بهتری برخوردار می باشند و می توانند سازه را تا چهار ساعت در مقابل حریق عایق کنند. این مواد به روش پاششی اجرا می شوند.

مواد با پایه اختلاط خشک اصطلاحا به موادی اطلاق می شوند که به صورت اولیه با آب مخلوط نمی شوند بلکه به جای آن مواد تحت هوای کم فشار انتقال داده می شوند و سپس در خروجی نازل با آبی که به صورت جداگانه به داخل نازل فرستاده می شود مخلوط می شوند. اختلاط تر نشان دهنده این است که محصول قبلا در محل با آب اختلاط یافته و تبدیل به یک مخلوط روان   گردیده و سپس تحت فشار به وسیله تجهیزات ویژه پاشش بروی سطح پاشیده می شود. با استفاده از این مواد در ضخامت 5-2 سانتی متر دیگر نیازی به خاک گچ و گچ سفید کاری نمی باشد و همچنین رنگبری کمتری دارند. 

الف- مزایای سیمانی:

1- این مواد قابلیت Finishing  خوبی دارند به طور مثال می توانند با پوشش سنگ و دیگر مصالح زیباسازی بشوند.

2- مقاومت در مقابل ضربه

3- مقاومت در برابر رطوبت   

4- ساپورت گیری آسان

ب- مزایای گچی:

- این مواد بسیار سبک هستند (با جرم حجمی سبک تر از آب روی آب قابلیت ایستایی دارند) در نتیجه بر روی سازه اضافه بار ایجاد نمی کنند.

- به علت قدمت تولید و استفاده مواد پاششی (سیمانی و گچی) با سابقه بیشتر از50 سال دارای گارانتی 50 ساله می باشند (عمر سازه)

- ساپورت گیری آسان

2- رنگ های منبسط شونده

این پوشش ها معمولاً دارای چهار نوع ترکیب می باشند. یک ترکیب پلی هیدریک به منظور تولید کربن، یک عامل آب زدایی، عامل اسفنجی کننده یا تولید  گاز و یک رزین که چسباننده رنگ می باشد. این پوشش ها بر پایه آب یا حلال می باشند و  با ضخامت حداکثر 6 میلی متر اجرا می شوند و در درجه حرارت های 270 تا 300 درجه سانتی گراد به علت وقوع یک سری واکنش های شیمیایی، گازهای خنک کننده ای آزاد نموده و با پف کردن تا حدود 20 برابر ضخامت اولیه شان بزرگتر  شده و با حرارت مقابله نموده و سازه را تا 2 ساعت در برابر حریق حفاظت می نمایند. در ضمن یک لایه عایق زغالی(char) تولید می کنند. از این پوشش ها به منظور حفاظت از سازه های فلزی و سطوح داخلی ساختمان استفاده می شود.

مزایا:

- ضخامت بسیار پایین

- ظاهر دکوراتیو و زیبا

معایب:

- در اثر تابش آفتاب و تحت تاثیر اشعه ماورائ بنفش و یا مواد شیمیایی تغییراتی در آن ایجاد می شود.

- به علت جدید بودن این مواد رنگ ها دارای گارانتی نهایتا 20 ساله می باشند.

- احتمال انجام نشدن این مکانیزم در دراز مدت همواره وجود دارد.

- برخی از انواع این رنگ ها در هنگام حریق گاز های سمی ایجاد می کند که کاربرد آن ها در محیط های بسته غیر ممکن است.

3- پنل ها:

این مواد فضای کمی اشغال می کنند، از مقاومت بالایی برخوردار هستند و امکان Finishing زیبا را به اجرا می دهند.

جنس این مواد از کلسیم سیلیکات می باشد و در مقابل رطوبت مقاوم هستند.

معایب:

- این مواد بر روی تیر ها قابلیت اجرا ندارند.

- قابلیت Seal   کردن در Jointها را ندارند و لذا در این موارد عایق سازی را انجام نمی دهند.

- در اجرای این مواد ترمیم و ساپورت گیری راحت نیست.

حمل دمایی مواد توضیح داده شده بر حسب زمان:

رنگ ها در بهترین حالت تا 3 ساعت تحمل دمای 1100 درجه را دارا می باشند.

مواد پاششی در بهترین حالت تا 4 ساعت تحمل دمای 1100 درجه را دارا می باشند.

پنل ها در بهترین حالت تا 4 ساعت تحمل دمای 1100 درجه را دارا می باشند

طرح تقویت FRP:

نوار تقویت ستون های بتنی در مواردی بکار گرفته می شود که نیاز به تقویت ستون های ساختمان برای تحمل بار بیشتر باشد. این نوارها که نوارهای FRP  نامیده می شوند به همراه رزینی که بکار می رود تحمل دمای ماکزیمم 80 درجه سانتیگراد را دارا می باشد. عایق سازی این نوارها قسمتی دیگر از مقاوم سازی در مقابل حریق می باشد. (از آنجا که نوارهای FRP   دمای احتراق به مراتب پایین تری از فلز آهن را دارا می باشند، میزان بکارگیری مواد عایق در این عایق سازی به مراتب بیشتر از گونه های دیگر عایق سازی می باشد.)