ساخت ETFE به سال 1970 بر می گردد که از یک نوع ضایعات صنعتی بوده است و برای صنایع هوانوردی به عنوان روکش سیم به خاطر دوام فیزیکی و مقاومت شیمیایی بالاتر نسبت به PTFE استفاده می شده و در صنایع هسته ای هم به عنوان ریسمان به خاطر مقاومت بالا در برابر پرتوهای پرانرژی اتمی مورد استفاده قرار می گرفته است .اما در سال 1981 به عنوان مصالح ساختمانی به تولید رسید. این محصول پلیمری نوعی پلاستیک شفاف بادوام و پایدار است که قابلیت تبدیل به ورق ها و صفحات نازک و بادوام را دارد که می توانند به همان صورت مسطح یا به صورت بالشتک های باد شده مورد استفاده قرار گیرند. معمولا هر صفحه از 2الی5 لایه فشرده تشکیل شده است که می توانند در قاب های آلومینیومی متصل به سازه ی بنا محاط شوند. 

ورقه های ETFE تحت تاثیر اشعه ی UV آلودگی هوا و سایر عوامل فرسایشی قرار نمی گیرند .در آزمایشات مشخص شده که هیچگونه فساد تحلیل رفتگی – تجزیه یا کاهش میزان کشش مشاهده نمی شود و پیش بینی شده که این مصالح بدون هیچگونه شکنندگی یا تغییر رنگ تا 40 سال عمر مفید داشته باشند.