اصول اجرای محوطه سازی
قبل از شروع محوطه سازی موارد زیر باید اجرا گردد :
تخریب ساختمانهای قدیمی.
دفع گیاهان و کندن اشجار.
پر کردن چاه ها و قنوات.
تأمین آب کشاورزی و آبرسانی شهری.
تسطیح محوطه.
حفظ محوطه از نفوذ و ورود آب.
نصب نقاط مبدا و نشانه.
زهکشی.
مشخصات نقاط نشانه محوطه سازی :
پایه های بتنی به ابعاد حداقل 10 در 10 .
مستقر در عمق حداقل 70 سانتیمتر.
حداقل ارتفاع پایه های بتنی که از سطح زمین بالاتر قرار می گیرند 25 سانتیمتر می باشد.
پرکردن چاه ها و قنوات با استفاده از خاک ، شفته و سنگ لاشه صورت می گیرد.
چنانچه عمق چاه بیش از 10 متر باشد باید توسط خاک و مخلوط رودخانه ای پر شود.
تسطیح محوطه عبارت است از رفع پستی و بلندی ها و ناهمواری های موجود محوطه تا رسیدن به تراز مورد نظر برای شروع کارهای ساختمانی.
زهکشی محوطه :
عبارت از انحراف و خارج نمودن آبهای ناشی از بارنگی ، تثبیت و کنترل سطح آب زیر زمینی تا عمق و تراز معین می باشد.
در زهکشی ثقلی ، لوله های فرعی به فواصل معین از یکدیگر عمود بر لوله اصلی قرار داده می شوند.
از لوله های آزبست سیمانی ، پی وی سی و سفالی برای زهکشی می توان استفاده کرد.
مشخصات فیلتر :
حداکثر 10 درصد مصالح فیلتر از الک نمره 60 می گذرد.
در مناطقی که زهکشی شیاردار به کار می رود باید D85 مصالح فیلتر بزرگتر از نصف قطر روزنه باشد.
به منظور کنترل و پایین انداختن سطح آب زیرزمینی از روش زهکشی پمپاز می توان استفاده نمود.این روش از طریق حفر چاه های با عمق زیاد صورت می گیرد.
جهت زهکشی با روش پرده عایق ، عرض مناسب دیوار 50 تا 60 سانتیمتر است.
جداول و آبروها :
مقاطع (V) شکل برای جمع آوری آبهای سطحی است.
در جدوال پیش ساخته بتنی ، حداکثر فاصله درزهای انبساط از یکدیگر برابر 6 متر و حداقل عرض درزهای انبساط 10 تا 15 میلیمتر می باشد.
در کف سازی کانال ، عیار مناسب سیمان 250 کیلوگرم در مترمکعب بتن می باشد.
در کف سازی کانال ، حداقل ضخامت بتن در وسط 10 سانتیمتر در نظر گرفته می شود.
پیاده رو ها :
عرض مناسب برای پیاده روهای اصلی برابر 5/1 متر در نظر گرفته می شود.
عرض مناسب برای پیاده روهای فرعی برابر 2/1 متر در نظر گرفته می شود.
عرض مناسب برای پیاده روهای مخصوص عبور یک خانوار 9/0 متر در نظر گرفته می شود.
طبق مشخصات فنی کارهای ساختمانی حداکثر ضخامت لایه خاکریز پیاده رو وقتی کوبیدن با کمپکتورهای دستی انجام می شود ، 10 سانتیمتر است.
کوبیدن لایه های خاکریزی پیاده رو وقتی با ویبراتورهای دستی صورت می گیرد ، باید تراکم 90 درصد اصلاح شده T-180 روش D کوبیده شود.
حداقل شیب عرضی در پیاده رو ها برابر 2 درصد در نظر گرفته می شود.
جهت زیرسازی پیاده رو ها در مناطق گرم شفته آهک توصیه می شود که :
حداکثر اندازه بزرگترین دانه مصرفی در شفته آهک برابر 63 میلیمتر می باشد.
مناسب ترین خاک برای شفته آهکی مورد مصرف در زیر سازی محوطه مخلوط رس و شن می باشد.
عیار متوسط آهک در شفته آهکی مورد مصرف در زیر سازی محوطه 200 کیلوگرم در مترمکعب توصیه می شود.
حداقل مقاومت فشاری شفته آهکی مورد مصرف در زیر سازی محوطه 5/3 کیلوگرم در مترمکعب می باشد.
حداقل ضخامت شفته آهک مورد مصرف در زیرسازی محوطه برابر 20 سانتیمتر است.
حداکثر ضخامت قشر شفته آهکی مورد مصرف در زیر سازی محوطه برابر 35 سانتیمتر است.
اجرای لایه بعدی در شفته آهکی حداقل مدت 2 روز بعد از ریختن لایه زیرین بایستی انجام شود.
در زیرسازی با مخلوط رودخانه ای معیار میزان خاک ریزدانه الک شماره 40 است.
در مورد کم اهمیت و در صورت تایید دستگاه نظارت برای زیرسازی پیاده روها از بلوکاژ استفاده می شود.
در زیر سازی محوطه با بلوکاژ بر روی قلوه سنگها حدود 1 سانتیمتر توسط شن و ماسه پوشانده می شود.
حداقل شیب عرضی پیاده روها به سمت باغچه ها و خروجی ها در نظر گرفته می شود برابر 2 درصد در نظر گرفته می شود.
نصب آجرهای موزاییکی و سیمانی در پیاده روسازی حداقل باید در درجه حرارت 5 درجه صورت گیرد.
در روسازی پیاده روها با بتن درجا ، در صورتی که عرض جاده ها از 5 متر تجاوز نماید ، تعبیه یک درز انبساط طولی لازم است.
سوراه رو ها :
در میخ کوبی مسیر سواره روها ، بسته به وضعیت توپوگرافی ، فاصله میخ ها از یکدیگر برابر 20 متر درنظر گرفته می شود.
در زیراساس شنی ، درصد مصالح گذرنده از الک شماره 200 نباید بیش از دو سوم مصالح گذرنده از الک شماره 4 باشد.
در زیراساس شنی ، ارزش ماسه ای بر روی مصالح گذرنده از الک شماره 4 نباید کمتر از 25 درصد باشد.
قبل از حمل مصالح سنگی از معدن به پای کار ، حداقل 25 کیلوگرم از مصالح مورد آزمایش قرار می گیرد.
حداکثر میزان ناهمواری سطح خاکریز که توسط شمشمه 4 متری کنترل می شود ، باید برابر 3 سانتیمتر باشد.
غلطک زنی خیابان :
باید از کناره شروع و به محور ختم شود.
حداکثر ضخامت لایه کوبیده شده توسط غلطک باید برابر 15 سانتیمتر باشد.
ضخامت هر لایه نباید از 2 برابر قطر دانه مصرفی کمتر باشد.
لایه های کوبیده شده زیراساس در هر خط عبور تقسیم حداقل باید یک مورد تحت آزمایش تراکم درجه قرار گیرد.
اختلاف رقوم مقاطع عرضی و طولی لایه زیراساس حداکثر باید (مثبت و منفی 2) سانتیمتر باشد.
جهت دستیابی به مقاومت لازم برای قشر زیراساس ، نوع دانه بندی باید مخلوط دانه های درشت ، ریز ، سیلت و رس باشد.
حداقل حد روانی مصالح مصرفی در زیر اساس مخلوط شن و ماسه و خاک باید برابر 25 درصد باشد.
حداقل دامنه خمیری مصالح مصرفی در زیر اساس مخلوط شن و ماسه و خاک باید برابر 6 درصد باشد.
حداقل ارزش ماسه ای مصالح مصرفی در اساس شنی یا سنگی برابر 35 درصد است.
حداقل 50 درصد مصالح مورد آزمایش از اساس که بر روی الک نمره 4 باقی مانده اند باید در یک جبهه شکسته باشند.
حداکثر ضخامت هر لایه اساس پس از کوبیدن باید برابر 15 سانتیمتر باشد.
ضخامت هر لایه اساس نباید کمتر از 2 برابر قطر بزرگترین دانه مصرفی باشد.
حداکثر تفاوت رقوم سطح تمام شده قشر اساس با آنچه در نقشه ها ذکر شده باید برابر 5/1 سانتیمتر باشد.
حداکثر میزان ناهمواری سطح اساس کوبیده شده که توسط شمشمه 4 متری کنترل می شود ، باید برابر 5/1 سانتیمتر باشد.
در لایه اساس حداکثر برابر 8 درصد می توان از دانه های پولکی و سوزنی استفاده کرد.
در تهیه مصالح اساس استفاده از سنگ شکن فکی مجاز نیست.
حداکثر میزان ناهمواری سطح اساس ماکادمی که با شمشمه 4 متری کنترل می شود ، باید برابر 5/1 سانتیمتر باشد.
حداقل ضخامت قشر اساس ماکادمی پس از کوبیدن ، 25/1 برابر قطر بزرگترین دانه ها و حداکثر ضخامت قشر اساس ماکادمی پس از کوبیدن ، 2 برابر قطر بزرگترین دانهاست.
