نکات مربوط به پشت بندها در بتن  ریزی تیر و ستون سازه های بتنی:

فشار ناشی از وزن بتن تازه و سر بارها به زمان اجرای بتن ریزی بستگی دارد. هر چه مقدار فشار بتن بیشتر باشد به پشت بند با ابعاد بزرگتر و فواصل نصب کمتری نیاز است. تعداد و ابعاد پشت بندهای لازم برای یک صفحه قالب ، با توجه به ابعاد قالب و نیرهای وارد بر آن، تعیین می شود که در هر صورت عرض پشت بند هیچ گاه نباید از 5 سانتی متر کمتر باشد. عرض مناسب پشت بند 7 تا 10 سانتی متر است و فاصله پشت بند ها از هم حداکثر 60 سانتی متر است.

انواع پشت بند فلزی

پشت بند ها عمدتاً به دو دسته تقسیم می شوند:

 الف) پشت بند های افقی:

این پشت بند ها جهت جلوگیری از اعوجاج قالب ها و ایجاد مقاومت در محور طولی بسته می شوند که معمولاً از لوله داربستی به قطر 5 سانتیمتر جهت این امر استفاده می شود . انواع پروفیل و ناودانی نیز قابلیت اتصال به عنوان پشت بند افقی را دارند. معمولاً این پشت بند ها به فواصل 50 سانتیمتر از هم قرار می­گیرند.

پشت بند افقی

ب) پشت بند های عمودی:

این پشت بند ها جهت ایجاد مقاومت در برابر فشار جانبی بتن و جلوگیری از اعوجاج قالب در مؤلفه قائم به کار می روند ، که معمولاً برای ارتفاع های کمتر از 2 متر از 2 شاخه لوله داربستی به قطر 5 سانتیمتر در کنار هم و برای ارتفاع های بالای 2 متر که فشار هیدرواستاتیک بتن بیشتر است از سولجر استفاده می شود . سولجر عضو عمودی باربر با ممان اینرسی زیاد است . سولجر های تولید شده ، از ورق 4 میلیمتر و به صورت دوبله با مقطع 15 سانتیمتر × 15 سانتیمتر به طول های 1 متر ، 1/5 متر ، 2 متر ، 2/5 متر و 3 متر می باشد .

پشت بند های عمودی در پشت سر پشت بند های افقی بسته می شوند .

پشت بند عمودی