اجرای نمای سیمانی (قسمت دوم)
اجرای نمای سیمانی (قسمت دوم)
ماله کشی لایه پایه دوم
یک وقفه 24 تا 48 ساعته بین لایه های خراشیده و دوم برای اکثر آب و هوا ها مناسب است. اگر یک وقفه طولانی ایجاد شود، لایه خراشیده باید تا زمان اجرای لایه پایه دوم به صورت مرطوب نگهداری شود.
لایه نهایی مهمترین بخش از نمای سیمانی می باشد چراکه بافت و رنگ مورد نظر را به نما می دهد. این لایه می تواند با استفاده از دست یا بصورت پاششی اجرا گردد. لایه پایانی می تواند با استفاده از یک ماله اسفنجی یا دیگر ابزارهای مناسب پرداخت شود. یک وقفه زمانی عموماً 7 تا 10 روز بین لایه پایه دوم و لایه نهایی لازم است تا لایه هاي پایه (لایه های خراشیده و پایه دوم) از لحاظ انقباض به پایداری برسند.
پوشش ایزوگام یا قیرگونی برای نمای سیمانی- صفحه زهکشی :
ایزوگام یا قیرگونی مقدار معینی از آب را در خلال اجرای نمای سیمانی جذب می نماید. به محض آنکه کاغذ (یا قیر) و نمای سیمانی خشک شد، کاغذ (یا قیر) چروکیده شده و نمای سیمانی جمع می شود و کانال های کوچک زهکشی قائمی پشت نمای سیمانی به وجود می آید.
اگرچه کانال های زهکشی کوچک می باشند (برخلاف فاصله هوایی دیوار زهکشی)، اما به خشک نگه داشتن دیوار نمای سیمانی کمک می کنند. بسیاری از کانال های زهکشی به صفحه زهکشی اشاره دارند.
یک نوع پوشش هوابند خاص نیز موجود می باشد که دارای سطح مضرس خاصی است و صفحه زهکشی مشابه نمای سیمانی با پوشش ورق یا قیر می سازد.
اجرای نمای سیمانی برروی لایه های بنایی و بتنی:
مصالح بنایی، لایه زیرین مناسبی برای نمای سیمانی است چرا که به مراتب صلب تر از دیوار LSF می باشد. از این گذشته، زبری و خلل و فرج مصالح بنایی سبب اتصال خوب نماي سیمانی می شود. بنابراین، برای اجرای نمای سیمانی بر روي دیوارهای بنایی به توری فلزی نیازی نیست. اتصال بین نمای سیمانی و دیوار بنایی یا بتنی به طور ذاتی قوی است چراکه هردو دارای مصالح سیمان پرتلند می باشند.
نمای سیمانی اجرایی بر روي دیوار بنایی معمولاً متشکل از دو لایه (یک لایه پایه برای صاف نمودن هر گونه حفره بر روی سطح دیوار و یک لایه نهایی) به ضخامت کلی 16 تا 19 میلی متر است .
ساختمان یک پوشش نمای سیمانی (الف) دیوار بنایی و (ب) دیوار بتنی
به منظور حفظ زبری طبیعی مصالح بنایی، درزهای ملات در دیوار بنایی ابزار زده نمی شود. به وضوح، سطح بنایی باید تمیز و عاری از نقص هایی باشد که اتصال بین نمای سیمانی و مصالح بنایی را با اختلال همراه سازد.
با توجه به آنکه مصالح بنایی متخلخل می باشند، ممکن است آب را از مخلوط جذب نموده و آب کافی در نمای سیمانی باقی نماند. بنابراین، سطح بنایی باید قبل از اجرای لایه پایه خیسانده شود.
دیوار بتنی به اندازه دیوار بنایی زبر و جاذب آب نیست. بنابراین، توصیه می شود ماسه پاشی سبک به همراه اجراي یک لایه دوغاب بعد از آن برروی دیوار بتنی انجام شود. ضخامت کلی نمای سیمانی برروی دیوار بتنی نزدیک به ضخامت آن برروی دیوار بنایی است.
درزهای کنترل و درزهای انبساط :
به دلیل وجود سیمان پرتلند، انقباض یک ویژگی ذاتی نمای سیمانی می باشد که این امر به ترك خوردن سطح منجر می گردد. اگرچه ترك خوردن نمای سیمانی را نمی توان به صورت کامل حذف نمود، اما می توان با فراهم نمودن درزهای کنترل با فاصله نزدیک آن را کنترل کرد.
حداکثر سطح بین درزهای کنترل در نمای سیمانی اجرا شده بر روي دیوار LSF به شرط آنکه هیچ یک از اضلاع این سطح از 5/4 متر بیشتر نشود، 13 مترمربع است. حتی الامکان، باید درزهای کنترل در اطراف بازشوهای دیوار نیز ایجاد شود .
نمونه درزهای کنترل بر روی نمای سیمانی
نسبت طول به عرض سطح بین درزهای کنترل باید بین 1 تا 2/5 باشد .
با توجه به آنکه دیوارهای بنایی و بتنی نسبت به دیوارهای LSF از صلبیت بیشتري برخوردار می باشند، در اجرای نمای سیمانی روي آنها، درزهای کنترل می تواند با فاصله بیشتری در نظر گرفته شود. مساحت پیشنهادی سطح نمای سیمانی بین درز کنترل در این حالت 22/5 متر مربع می باشد و سایر الزامات آن مشابه اتصال نمای سیمانی به دیوار LSF است .
تا آنجا که ممکن است درزهای کنترل و درزهای انبساط در استاکو باید در موقعیت های یکسانی متناظر با درزهای لایه زیرین قرار گیرند. درزهای کنترل و سایر زوارها با استفاده از میخ های فولادی به بتن و مصالح بنایی متصل می شوند.
علاوه بر درزهای کنترل، درزهای انبساط نیز در نمای سیمانی نیاز است. درزهای کنترل وسیله ای برای کنترل انقباض نمای سیمانی می باشد و درزهای انبساط به حرکات بزرگ سازه ساختمان پاسخ می دهد. بنابراین، درزهای انبساط باید در دیوار خارجی در تراز هر طبقه در محل اتصال به تیر محیطی جهت جذب حرکات سازه فراهم گردد .
جزئیات یک نمونه درز انبساط افقی در یک دیوار LSF پوشانده شده از نمای سیمانی
درزهای انبساط همچنین در جاهایی که تغییر زیاد در ارتفاع ساختمان یا در جایی که یک دیوار با نمای سیمانی مجاور یک دیوار ساخته شده با مصالح متفاوت قرار می گیرد، مورد نیاز است.
اگر حرکت تیر محیطی به دیوار منتقل نشود، دیوار تنها نیازمند درزهای کنترل می باشد.
درزهاي کنترل و درزهای انبساط با استفاده از زوارهای فلزی پوشانده می شود . بال های زوارهای فلزی از جنس رابیتس یا فلزات دارای قلاب به گونه ای است که بتواند با توری یکپارچه شده و مشابه توری به پشت بندها متصل شود.
زوارهای درز کنترل تک قطعه ای می باشند در حالی که یک زوارهای درز انبساط دو قطعه ای هستند. در مورد درز انبساط، توری باید بر روی دو طرف درز خاتمه یابد. اما توری زیر درز کنترل باید ممتد باشد.
یک نمونه مقطع دیوار و جزئیات متناظر از یک ساختمان قاب فلزی پوشانده شده با نمای سیمانی
در نمای سیمانی صرفنظر از زوار درز کنترل و انبساط، لوازم دیگری مثل زوارهای درزپوش ، زوارهای گوشه و درز پوش ، نیز لازم است. زوارهای درزپوش در لبه انتهایی سطح نمای سیمانی مورد استفاده قرار می گیرد.
زوارهاي گوشه خارجی، یک تقاطع مستقیم افقی و قائم بین دو سطح ایجاد می نماید. همچنین از شکسته شدن گوشه ها در مقابل ضربه محافظت می کند و ضخامت نهایی نمای سیمانی را تعیین می کند. زوار گوشه داخلی، در حالت کلی برای نماي سیمانی نیاز نمی باشد.
مصالحی که برای زوارها و درز مورد استفاده قرار می گیرد، فلز روی، فولاد گالوانیزه یا PVC می باشد. در محیط های با خورندگی بالا، استفاده از فلز روی یا PVC باید با توجه به تجربه محلی بررسی گردد. در جایی که زوارها با یکدیگر مماس می شوند، درزها در انتهای دو طول یا تقاطع آنها باید با استفاده از درزگیر مناسب برای استفاده در محیط بیرونی آب بندی شود.
لوازم مورد استفاده برای نمای سیمانی